In Ndala wordt hard gewerkt aan het jubileumfeest. Zelfs de president komt mogelijk langs, dus het ziekenhuis moet zich profileren. Het bestuur realiseert zich goed dat dit een mogelijkheid is om betere naamsbekendheid te krijgen, toch belangrijk als de patiënten zo arm zijn dat ze maar de helft van de inkomsten van het ziekenhuis kunnen opbrengen; de rest wordt betaald door donoren, maar ook de Tanzaniaanse overheid helpt.

Er wordt een nieuwe ziekenhuispoort gemaakt met inscriptie. Buitenlandse donoren vonden dat een beetje gek en wilden er ook niet aan meebetalen. Waarom iets nutteloos bouwen als het geld beter aan patiëntenzorg besteed kon worden? Gelukkig (voor het ziekenhuisbestuur) wilden lokale donoren (bedrijven en politici) wel bijdragen. Bij een Tanzaniaans jubileum hoort een monument en Ndala kon niet achterblijven bij andere ziekenhuizen en scholen. Het kerkkoor is druk aan het oefenen voor de feestdag, net als een drumact van de lokale Nyamwezi stam.

Generale Repetitie

Er is het afgelopen jaar veel gerenoveerd, dus tegelijk met de viering van het 50-jarig bestaan kunnen ook gebouwen geopend worden. Zoals de nieuwe grote moeder- en kindkliniek met een grote hal voor groepscounseling, en de gerenoveerde vrouwenafdeling. Ook kan het nieuwe operatie-gebouw eindelijk in gebruik worden genomen. Het project waar al een decennium over gesproken wordt en al 4 jaar aan gebouwd is dan toch bijna afgerond. Een mooi staaltje bureaucratie en verspilling van o.a. aannemer, maar aangezien de verbouwing (met Duits geld bekostigd, oorspronkelijk genoeg voor de renovatie van het hele ziekenhuis) via een andere lokale organisatie buiten het ziekenhuis om is geregeld kon het ziekenhuisbestuur niets doen behalve het mismanagement met lede ogen aanzien.

Het wordt wel een hele verbetering. De huidige operatiekamer is hopeloos verouderd en onhygiënisch en in het nieuwe gebouw zijn twee moderne kamers. Geen onnodige luxe, want het ziekenhuis heeft een regionale functie voor chirurgie. Het zal ook feest voor de patiënten zijn met een week gratis behandelingen. Als laatste is er ook merchandising. Er komen Ndala sleutelhangers, Ndala T-shirts, een kalender en natuurlijk een DVD. Vorige week heeft het koor opnames gemaakt en deze dagen is er een filmploeg voor de beelden. Zoals het hoort in Tanzania met dansende mensen in het ziekenhuis. Ook Rob mocht een dansje doen…

Een nieuwe toegangspoort voor Ndala Ziekenhuis

Verder heeft Rob deze week geprobeerd de lokale autoriteiten ertoe te bewegen een campagne tegen hondsdolheid te starten. Het afgelopen jaar zijn er al 4 patiënten geweest, die allemaal uit omliggende dorpen kwamen. Omdat de ziekte zich vaak pas maanden na een beet uit is er nog genoeg tijd om achteraf gevaccineerd te worden. Gelukkig weten de meeste Tanzanianen dat ze na een hondenbeet snel naar het ziekenhuis moeten komen voor injecties, ook al zijn deze duur (ongeveer 40 euro).

Als mensen eenmaal ziek worden is er geen behandeling meer (zelfs in Westerse landen niet meer). De dokter kan dan niets anders doen dan kalmerende middelen om het lijden wat te verlichten. Helaas is dat al 4 keer voorgekomen, bij een man die geen geld had voor de vaccinatie en bij kinderen die niet aan hun ouders hadden verteld gebeten te zijn. Zoveel patiënten in een jaar is een teken dat er een probleem is. Te veel ongevaccineerde honden. Hopelijk zien de bezoekende politici dat ook.