Tweega Medica ondersteunt Marieke Dekker in KCMC. Zij is een van de weinige neurologen in heel Tanzania en doet al jaren achter elkaar geweldig werk in het grote ziekenhuis. Haar man Marco werkt eveneens in en voor het ziekenhuis aan diverse technische projecten. Hieronder vertelt Marieke:

“Tanzania maakt een ongebruikelijk lange, aaneengesloten regentijd door. Wij mopperen omdat we vast zitten in de modder en alle lichte kleren inmiddels het oranje van de vulkanische modder hebben aangenomen, maar de boeren zijn blij! En wij zien elke week de tomaten, mango’s, gember en paprika’s van de markt groeien.

In deze maanden hebben we de prachtige geboorte gezien van UWC East Africa, interessante projecten in KCMC van de grond getild (hetgeen helaas wel duursport is: als we eventjes loslaten, dan…!) en onze tienerkinderen bijna in een nacht van schoenmaat kind naar schoenmaat volwassen zien gaan. Op een gegeven moment liepen ze ondanks de regen en modder maar weer op slippers omdat ze uit elke mogelijke schoen gegroeid waren.

In KCMC heb ik twee maal zo veel patienten omdat mijn collega William ziek is en al maanden weg is. Gelukkig is hij aan de beterende hand nu. Ik heb de hulp van mijn geweldige Tanzaniaanse neuro-teampje dat steeds meer kennis en vaardigheden krijgt, en mogelijkheden om cursussen en verdere opleiding te krijgen. Mijn Nederlandse AIOS artsen in opleiding voor de neurologie werden ook afgewisseld door twee Spaanse collega’s. Dat was een welkome verrassing omdat ze allebei al jaren in Tanzania komen voor een NGO en Swahili spraken. Ik had dus niet te klagen met mijn hulp in KCMC. Rekenend op bijstand door mijn collega, had ik een reis naar Somaliland gepland. Die week werd echter goed opgevangen door mijn dokters, dus ik kon met gerust hart op deze ongebruikelijke expeditie. Deze was temeer interessant omdat ik de gedelegeerde ben voor Oost Afrika in de African Academy of Neurology- en dit is ‘mijn’ gebied.

Ik ging samen met mijn Nederlandse AIOS Marjolein uit Den Haag, en met Asha, een Somalilandse dokter die ik heb opgeleid in KCMC en die kinderneuroloog wil worden. Somaliland is een zelfverklaarde republiek in Somalie, en economisch en politiek beter af dan Somalie. Daar is echter wel alles mee gezegd, dacht ik. We waren te gast in een ziekenhuis dat gebouwd is voor en door vrouwen die gemutileerd zijn door besnijdenis. De kinderen die na een vaak gecompliceerde bevalling geboren worden hebben veel vaker zuurstofgebrek en ontwikkelen hersenbeschadiging. Er was nog nooit een neuroloog geweest, en dus hebben we die week patiënten gezien, onderwijs gegeven aan de artsen en de medisch studenten, maar vooral erg veel geleerd van en over deze bijzondere regio. De diaspora van verdreven en gevluchte Somaliers is erg groot, en inmiddels is er een jonge slimme generatie opgeleid tot medisch specialisten overal ter wereld, maar ook terug gekeerd naar Somaliland. We hebben veel van onze kennis en energie gegeven, maar ook energie terug gekregen door de boodschap dat een volgende generatie in een verwoest land dankzij onderwijs zo’n achterstand weer gaat inhalen. Dat hebben we geleerd en hadden we niet kunnen bevroeden als je de berichten over deze regio in het nieuws leest.”